سجده؛ نزدیک ترین راه به خالق

نزدیک ترین راه توجه و اتصال به خداوند نیز سجده ذکر شده است. قرآن سجده را از نشانه‌های قرب عاشق به خداوند قرارداده «واسجد واقترب»؛ سجده کن و به خدا نزدیک شو و یا در خلوت معراج پیامبر(ص) و خداوند می‌خوانیم: «ای احمد! آیا می‌دانی در چه شرایطی بنده من از همه وقت به من نزدیک‌تر است؟ گفت: پروردگارا نه. پروردگارش فرمود: آن‌گاه که گرسنه یا در حال سجده باشد.»

شاید سؤالی به بزرگی این سؤال برای انسان وجود نداشته باشد و آن این‌که بخواهد بداند بهترین شرایط برای نزدیکی به خدا کدام شرایط است؟ چون هدف اصلی و اساسی هرکس خداوند است و حالا حضرت برای رسیدن به این هدف بزرگ سؤال می‌کنند و خداوند «گرسنگی» و «سجده» را بهترین شرایط جهت قرب بنده به خود معرفی می‌کند؛ زیرا هر اندازه که انسان، «خود» و میل‌های خود را نفی کند، به همان اندازه نزدیکی به حق را احساس می‌کند. از طریق گرسنگی میل‌های خود را نفی می‌کند و از طریق سجده، احساسِ هست‌بودن در مقابل خدا، از انسان نفی می‌شود و به اعتبار دیگر؛ سجده، خود و خودیت را نفی می‌نماید.

شاید بیست سال است که در مقابل حضرت حیّ قیّوم سجده ‌کردیم، اما احساس بقاء و حیات نمی‌کنیم! چه شده است که ما با تلاش بسیاری که در راه ارتباط با خالق خود داریم، اما نتیجه شایسته این تلاش را نمی‌گیریم مشکل در راه است یا روش؟

دلم کـــــــــــمی خدا _{میخواهد}…
کمی سکـــــــــــوت…
کمی دل بریدن میخواهد…
کمی اشک…
کمی بهت…
کمی آغوش آسمانی
کمی دور شدن از این آدمها…!
کمی رسیدن به خدا

گل خوش رنگ و بوی من حسین است

بهشت آرزوی من حسین است

مزن دم پیش من از لاله رویان

که یار لاله روی من حسین است

من آن مداح مست سینه چاکم

که ممدوح نکوی من حسین است

همه در گفتگوی این و آنند

ولیکن گفتگوی من حسین است

سخن بی پرده می گویم ز مستی

می و جام و سبوی من حسین است

چو مرغ حق که از حق میزند دم

طنین های و هوی من حسین است

از آن بر تربتش سایم جبین را

که عز و آبروی من حسین است

احد گوئی از آن باشد شعارم

که پیر و نکته گوی من حسین است 

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین (ع)

شب قدر است بیا قدر بدانیم کمی                                                    

                     خانه دل ز گناهان بتکانیم کمی

شعله افتاده به ملک دلم از فرط گناه                                                

                              دوست را از دل این شعله بخوانیم کمی

روح را صیقل آیینه دهیم از دل و جان                                                 

                     آه را تا ملکوتش برسانیم کمی

عهد بستیم و شکستیم بسی کاش! که ما                                        

                    بر سر عهد وفادار بمانیم کمی

پوشه از بار گناهان شده پر حجم بیا                                                   

                             رمضان است به آتش بکشانیم کمی

نگذاریم زبانه بکشد دوزخمان                                                          

                             بنشینیم و به اشکش بنشانیم کمی

بنشانیم نهالی به امید ثمری                                                     

                             چشمه از چشم به پایش بدوانیم کمی

و ارادت بنماییم و بگوییم " الغوث "                                                    

                        ناله را تا به فلک باز رسانیم کمی

التماس دعا

شما جنس مرغوب را در کادو می پیچید،

 روی تلویزیون پارچه می اندازید،

   کتاب قیمتی را جلد می کنید،

 طلا و جواهرات را ساده در دسترس

قرار نمی دهید.

   بنابر این جلد و حجاب نشانه ارزش است.

خداوند برای چشم که ظریف است

 و خطرات آنرا تهدید می کند،

 حجاب قرار داده...

 گزیده ای از سخنان شهید بزرگوار مصطفی چمران

 آنان که به من بدی کردند ، مرا هشیار کردند

آنان که از من انتقاد کردند ، به من راه و رسم زندگی آموختند

 آنان که به من بی اعتنایی کردند ، به من صبر وتحمل آموختند

آنان که به من خوبی کردند ، به من مهر و وفا ودوستی آموختند

 پس خدایا :

 به همه ی آنانی که باعث تعالی دنیوی واخروی من شدند ،

خیر ونیکی دنیا وآخرت عطا بفرما .

 خطرات آرزوى طولانى و هواى نفس
« إِنَّما أَخْشى عَلَيْكُمْ إِثْنَيْنِ: طُولَ الاَمَلِ وَ اتِّباعَ الْهَوى، أَمّا طُولُ الاَمَلِ فَيُنْسِى الاْخِرَةَ وَ أَمّا إِتِّباعُ الْهَوى فَإِنَّهُ يَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ.»- 
 
همانا بر شما از دو چيز مى ترسم:

درازى آرزو و پيروى هواى نفس.

امّا درازى آرزو سبب فراموشى آخرت شود،

و امّا پيروى از هواى نفس، آدمى را از حقّ باز دارد

اركان ايمان
أَلاِيمانُ عَلى أَرْبَعَةِ أَرْكان: أَلتَّوَكُّلِ عَلَى اللّهِ، وَ التَّفْويضِ إِلَى اللّهِ وَ التَّسْليمِ لاَِمْرِللّهِ، وَ الرِّضا بِقَضاءِ اللّهِ.
: توكّل بر خدا،

واگذاردن كار به خدا،

تسليم به امر خدا

و رضا به قضاى الهى.

اَللَّهُمَّ اِنّى اَخْلَصْتُ بِانْقِطاعى اِلَيْكَ، وَ اَقْبَلْتُ بِكُلّى عَلَيْكَ،
بارخدايا به بريدنم از غير و پيوستنم به تو خود را از هر شائبه خالص كردم، و با تمام وجود به تو رو آوردم،
وَ صَرَفْتُ وَجْهى عَمَّنْ يَحْتاجُ اِلى‏ رِفْدِكَ، وَ قَلَبْتُ مَسْئَلَتى
و از آن كه نيازمند به عطاى توست روى گرداندم، و درخواست خود را از طرف آن كه از
عَمَّنْ لَمْ‏يَسْتَغْنِ عَنْ فَضْلِكَ، وَ رَاَيْتُ اَنَّ طَلَبَ الْمُحْتاجِ
فضل تو بى‏نياز نيست گرداندم، و دانستم كه حاجت خواستن محتاج

اِلَى الْمُحْتاجِ سَفَهٌ مِنْ رَاْيِهِ، وَ ضَلَّةٌ مِنْ عَقْلِهِ. فَكَمْ قَدْ رَاَيْتُ
از محتاج ديگر از سبك‏رائى و گمراهى عقل اوست. خداوندا، چه بسيار
-يااِلهى- مِنْ اُناسٍ طَلَبُوا الْعِزَّ بِغَيْرِكَ فَذَلُّوا، وَ رامُوا الثَّرْوَةَ
مردم را ديده‏ام كه از غير تو عزت خواستند و خوار شدند، و از غير تو ثروت
مِنْ سِواكَ فَافْتَقَرُوا، وَ حاوَلُوا الْاِرْتِفاعَ فَاتَّضَعُوا، فَصَحَّ
طلبيدند و تهيدست گشتند، و در طلب بلندى و مقام برآمدند و پست شدند، پس انسان دورانديش
بِمُعايَنَةِ اَمْثالِهِمْ حازِمٌ وَفَّقَهُ اعْتِبارُهُ، وَ اَرْشَدَهُ اِلى‏ طَريقِ
به‏ديدن امثال ايشان بر راه درست رود و پندگيرى او مايه توفيق او شود، و اين انتخاب او را به راه
صَوابِهِ اخْتِيارُهُ. فَاَنْتَ يا مَوْلاىَ دُونَ كُلِّ مَسْئُولٍ مَوْضِعُ
صواب رهنمون گردد. پس اى مولاى من مرجع خواهش من تويى نه هيچ
مَسْئَلَتى، وَ دُونَ كُلِّ مَطْلُوبٍ‏اِلَيْهِ وَلِىُّ حاجَتى، اَنْتَ
مسئول ديگر، و برآورنده نيازم تويى نه هيچ مطلوب‏اليه ديگر، پيش از آنكه
الْمَخْصُوصُ قَبْلَ كُلِّ مَدْعُوٍّ بِدَعْوَتى، لايَشْرَكُكَ اَحَدٌ فى
كسى را بخوانم تو را مى‏خوانم و بس، احدى در چشم‏انداز اميد من با تو
رَجآئى، وَ لايَتَّفِقُ اَحَدٌ مَعَكَ فى دُعآئى، وَ لايَنْظِمُهُ وَ اِيّاكَ
شريك نيست، و هيچ كس در دعاى من با تو همراه نيست، و نداى من او و تو را با هم
نِدآئى.لَكَ -يااِلهى-وَحْدانِيَّةُالْعَدَدِ، وَمَلَكَةُالْقُدْرَةِ الصَّمَدِ،
در برنمى‏گيرد. الهى، تنها توراست وحدانيت و يگانگى، و ملكه قدرت بى‏نياز،

وَ فَضيلَةُ الْحَوْلِ وَالْقُوَّةِ، وَ دَرَجَةُ الْعُلُوِّ وَالرِّفْعَةِ، وَ مَنْ
و فضيلت حول و قوّت، و پايه والايى و رفعت، و ماسواى تو
سِواكَ مَرْحُومٌ فى عُمْرِهِ، مَغْلُوبٌ عَلى‏ اَمْرِهِ، مَقْهُورٌ عَلى‏
در تمام عمر خود نيازمند رحمت تو، و در كار خويش عاجز و مغلوب، و در امور
شَاْنِهِ، مُخْتَلِفُ الْحالاتِ، مُتَنَقِّلٌ فِى الصِّفاتِ، فَتَعالَيْتَ
خود ناتوان است، و حالاتى گوناگون، و صفات ناپايا دارد، پس تو بالاتر از آنى كه همانند
عَنِ الْاَشْباهِ وَ الْاَضْدادِ، وَ تَكَبَّرْتَ عَنِ الْاَمْثالِ وَ الْاَنْدادِ،
و ضدى براى تو باشد، و بزرگ‏تر از آن كه همسان و همتا داشته باشى،
فَسُبْحانَكَ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ.
پس پاك و منزّهى، معبودى جز تو نيست.

نجات برای کسی است که اهل بیت (علیهم السلام) را در همه جا مورد تخاطب و حاضر ببیند. [در محضر بهجت:1/295]

*****************
پا جای پای معصومین (علیهم السلام) بگذارید نه جای پای دیگران! ملازم علما باشید! و همیشه روشن باشید، و با مطالب مفید، حیات بخش و آموزنده سر و کار داشته باشید!اگر مسألۀ امام شناسی بالا رود، خداشناسی هم بالا می رود، زیرا چه آیتی بالاتر از امام (علیه السلام)؟! امام آیینه ای است که حقیقت تمام عالم را نشان می دهد. [در محضر بهجت:1/41]

***************
نجات برای کسی است که اهل بیت (علیهم السلام) را

در همه جا مورد تخاطب و حاضر ببیند.

ناله کن اى دل به عزاى على 

گریه کن اى دیده براى على
کعبه ز کف داده چو مولود خویش

گشته سیه پوش عزاى على
ماه دگر در دل شب نشنود

صوت مناجات و دعاى على
واى امیر دو سرا کشته شد

خانه غم گشته،سراى على
شهادت مولای مظلوم عدالت ،

مولای متقیان علی (ع) تسلیت باد

 تشنه ام این رمضان تشنه تر از هر رمضانی

شب قدر آمده تا قدر دل خویش بدانی

لیلة القدر عزیزی است بیا دل بتکانیم

سهم ما چیست از این روز همین خانه تکانی  

التماس دعا

هر کجاسفره شود پهن کنارش نمک است
نمک سفره ی افطار دعای فرج است

اللهم عجل لولیک الفرج 

سلام آقا....
باز روز جمعه ای گذشت....نیامدی
دیگر آب از سرمان گذشت....نیامدی
تاکی به رو به کعبه چشم نهم
عمر این منتظر تو گذشت....نیامدی
 

«اَللّهُمّ عجل لولیک الفرج »

جهت تعجیل در ظهورش صلوات 

«اللّهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم»

یاز مسلمان

مردى همسايه ديوار به ديوار امام صادق عليه السلام بود و نسبت به آن حضرت از عمق جان و دل عشق مى‏ورزيد.

روزى حضرت شنيد همسايه‏اش قصد دارد خانه خود را به صد هزار درهم بفروشد، در حالى كه خانه بيش از چهل هزار درهم ارزش نداشت.

امام عليه السلام او را خواست و از او پرسيد چرا خانه‏ات را در معرض فروش گزارده‏اى؟ پاسخ داد: دچار مشكل اقتصادى شده‏ام و براى حلّ اين مشكل چاره‏اى جز فروش خانه ندارم.

حضرت فرمود: مى‏گويند ارزش خانه‏ات چهل هزار درهم است چرا مى‏خواهى آن را به صد هزار درهم بفروشى؟

با چشم گريان گفت: پسر رسول خدا صلى الله عليه و آله! من شيعه و عاشق شما هستم، يك لحظه راضى نيستم از كنار شما بروم،

مشكل مادى سبب شده است كه من تن به فروش خانه بدهم و از كنار شما كوچ كنم! چهل هزار درهم قيمت عرفى خانه من است و

شصت هزار درهم اضافه را بابت حق همسايگى با شما از خريدار طلب مى‏كنم.

امام صادق عليه السلام كه اخلاقش اخلاق خدا و پيامبران و پدران بزرگوارش عليهم السلام بود، برخود واجب مى‏دانست كه پاسخ محبت را

با محبت بدهد و از طرف مقابلش با محبتش قدردانى كند و قاعده‏

 [هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ‏] .

آيا پاداش نيكى جز نيكى است؟

را در حق او رعايت نمايد، به او فرمود: خانه‏ات را به من بفروش، به حضرت گفت: با كمال ميل آن را به شما هبه مى‏كنم، حضرت اصرار به

فروش داشتند، مالك خانه گفت: اكنون كه به فروش اصرار مى‏ورزيد همان قيمت معمولش را كه چهل هزار درهم است عنايت كنيد، امام

فرمود: به قيمتى كه به ديگران گفته‏اى به همان قيمت كه صد هزار درهم است مى‏خرم، آنگاه به غلام خود فرمود: صد هزار درهم براى مالك

خانه بياور، غلام صد هزار درهم در اختيار مالك خانه گذاشت، او هنگامى كه خواست از نزد امام صادق عليه السلام بيرون رود، حضرت به او

فرمودند: علاوه بر اين صد هزار درهم كه ارزش خانه است، عين خانه را هم به تو تمليك كردم.

آرى؛ انسان از همنشين با كمال و مثبت خود در دنيا بهره معنوى و مادى مى‏برد و در آخرت در كنار مقام و مرتبه او به فيوضات خاصه حضرت

حق مى‏رسد و در كنار همنشين بى‏كمال و منفى، عمرش را تباه مى‏كند و هدر مى‏دهد و ارزش‏هاى انسانى‏اش را از دست مى‏نهد و خود را

به خوارى دنيا و عذاب آخرت دچار مى‏سازد.

اولین شب از شب‌های قدر است و شب قدر همان شبی است که در تمام سال شبی به خوبی و فضیلت آن نمی‌رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدیر امور سال رقم می‌خورد

وملائکه و روح که اعظم ملائکه است در آن شب به اذن پروردگار به زمین نازل می‌شوند و به خدمت امام زمان علیه‌السلام مشرف می‌شوند و آنچه برای هر کس مقدر شده است بر امام علیه السلام عرض

می‌کنند.

شب نوزدهم:

1- صد مرتبه "اَستَغفُرِاللهَ رَبی وَ اَتوبُ اِلَیه".

2- دورکعت نماز درهررکعت 1حمد وبعد از حمد و7 بار سوره توحید خوانده شود و پس از اتمام نماز 70مرتبه ( استغفرالله و اتوب الیه) بگوید.

3- صد مرتبه " اَللّهُمَّ العَن قَتَلَةَ اَمیرَالمومنینَ".

4- دعای "یا ذَالَّذی کانَ..." خوانده شود .

5- دعای " اَللّهَمَّ اجعَل فیما تَقضی وَ..." خوانده شود.

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

یا رب این تاثیر دولت در کدامین کوکب است

تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد

هر دلی از حلقهای در ذکر یا رب یا رب است

کشته چاه زنخدان توام کز هر طرف

صد هزارش گردن جان زیر طوق غبغب است

شهسوار من که مه آیینه‌دار روی اوست

تاج خورشید بلندش خاک نعل مرکب است

عکس خوی بر عارضش بین کآفتاب گرم رو

در هوای آن عرق تا هست هر روزش تب است

من نخواهم کرد ترک لعل یار و جام می

زاهدان معذور داریدم که اینم مذهب است

اندر آن ساعت که بر پشت صبا بندند زین

با سلیمان چون برانم من که مورم مرکب است

آن که ناوک بر دل من زیر چشمی میزند

قوت جان حافظش در خنده زیر لب است

آب حیوانش ز منقار بلاغت میچکد

زاغ کلک من به نام ایزد چه عالی مشرب است

    "حنیف مزروعی"

ابن ملجم نیز مردى از قبیله اشجع را به نام شبیب كه با خوارج هم عقیده بود همدست خود نمود و آنگاه اشعث بن قیس یعنى همان منافقى را كه در صفین على علیه السلام را در آستانه پیروزى مجبور به متاركه جنگ نمود از اندیشه خود آگاه ساختند اشعث نیز به آنها قول داد كه در موعد مقرره او نیز خود را در مسجد به آنها خواهد رسانید، بالاخره شب نوزدهم ماه مبارك رمضان فرارسید و ابن ملجم و یارانش به مسجد آمده و منتظر ورود على علیه السلام شدند.

مقارن ورود ابن ملجم به كوفه على علیه السلام نیز جسته و گریخته از شهادت خود خبر می‌داد حتى در یكى از روزهاى ماه رمضان كه بالاى منبر بود دست به محاسن شریفش كشید و فرمود شقى‏ترین مردم این موی‌ها را با خون سر من رنگین خواهد نمود و به همین جهت روزهاى آخر عمر خود را هر شب در منزل یكى از فرزندان خویش مهمان می‌شد و در شب شهادت نیز در منزل دخترش ام كلثوم مهمان بود.

موقع افطار سه لقمه غذا خورد و سپس به عبادت پرداخت و از سر شب تا طلوع فجر در انقلاب و تشویش بود، گاهى به آسمان نگاه می‌كرد و حركات ستارگان را در نظر می‌گرفت و هر چه طلوع فجر نزدیكتر می‌شد تشویش و ناراحتى آن حضرت بیشتر می‌گشت به طوری كه ام كلثوم پرسید: پدر جان چرا امشب این قدر ناراحتى؟ فرمود دخترم من تمام عمرم را در معركه‏ها و صحنه‏هاى كارزار گذرانیده و با پهلوانان و شجاعان نامى مبارزه‏ها كرده‏ام، چه بسیار یك تنه بر صفوف دشمن حمله‏ها برده و ابطال رزمجوى عرب را به خاك و خون افكنده‏ام ترسى از چنین اتفاقات ندارم ولى امشب احساس می‌كنم كه لقاى حق فرارسیده است.

بالاخره آن شب تاریك و هولناك به پایان رسید و على علیه السلام عزم خروج از خانه را نمود در این موقع چند مرغابى كه هر شب در آن خانه در آشیانه خود می‌خفتند پیش پاى امام جستند و در حال بال افشانى بانگ همى دادند و گویا می‌خواستند از رفتن وى جلوگیرى كنند!

على علیه السلام فرمود این مرغ‏ها آواز می‌دهند و پشت سر این آوازها نوحه و ناله‏ها بلند خواهد شد! ام‌كلثوم از گفتار آن حضرت پریشان شد و عرض كرد پس خوبست تنها نروى. على علیه السلام فرمود اگر بلاى زمینى باشد من به تنهائى بر دفع آن قادرم و اگر قضاى آسمانى باشد كه باید جارى شود.

على علیه السلام رو به سوى مسجد نهاد و به پشت بام رفت و اذان صبح را اعلام فرمود و بعد داخل مسجد شد و خفتگان را بیدار نمود و سپس به محراب رفت و به نماز نافله صبح ایستاد و چون به سجده رفت عبدالرحمن بن ملجم با شمشیر زهر آلود در حالی كه فریاد می‌زد لله الحكم لا لك یا على ضربتى به سر مبارك آن حضرت فرود آورد (2) و شمشیر او بر محلى كه سابقا شمشیر عمرو بن عبدود بر آن خورده بود اصابت نمود و فرق مباركش را تا پیشانى شكافت و ابن ملجم و همراهانش فورا بگریختند.

خون از سر مبارك على علیه السلام جارى شد و محاسن شریفش را رنگین نمود و در آن حال فرمود:

بسم الله و بالله و على ملة رسول الله فزت و رب الكعبة.

لطفا به ادامه مطلب بروید

(سوگند به پروردگار كعبه كه رستگار شدم) و سپس این آیه شریفه را تلاوت نمود:

ادامه ي مطلب ...

شب قدر (لیله القدر) شبی است که بنا به اعتقاد مسلمانان در آن شب قرآن نازل شده و از هزار ماه برتر است.

معنای لغوی و اصلاحی «قدر»

«قدر» در لغت به معناى اندازه و اندازه ‏گیرى است.(1) «تقدیر» نیز به معناى اندازه‏ گیرى و تعیین است.(2)
«قدر» در اصطلاح عبارت است از ویژگى هستى و وجود هر چیز و چگونگى آفرینش آن.(‏3) به عبارت دیگر، اندازه و محدوده وجودى هر چیز، «قدر» نام دارد. (4)
بنابر دیدگاه حکمت الهى، در نظام آفرینش، هر چیزى اندازه ‏اى خاص دارد و هیچ چیزى بی ‏حساب و کتاب نیست. جهان حساب و کتاب دارد و بر اساس نظم ریاضى تنظیم شده، گذشته، حال و آینده آن با هم ارتباط دارند.
مرتضی مطهرى در تعریف قدر می ‏فرماید: «... قدر به معناى اندازه و تعیین است... حوادث جهان ... از آن جهت که حدود و اندازه و موقعیت مکانى و زمانى آنها تعیین شده است، مقدور به تقدیر الهى است.»(5)
به عبارت دیگر «قدر» به معناى ویژگی ‏هاى طبیعى و جسمانى چیزهاست که شامل شکل، حدود، طول، عرض و موقعیت‏هاى مکانى و زمانى آنها می ‏گردد و تمام موجودات مادى و طبیعى را در برمی ‏گیرد. چنان که در روایتى از امام رضا علیه السلام پرسیده شد: معناى قدر چیست؟ امام فرمود: «تقدیر الشى‏ء، طوله و عرضه»؛ «اندازه ‏گیرى هر چیز اعم از طول و عرض آن است.» (6) و در روایت دیگر، این امام بزرگوار در معناى قدر فرمود: «اندازه هر چیز اعم از طول و عرض و بقاى آن است.»(7)
معناى تقدیر الهى این است که در جهان مادى، آفریده ‏ها از حیث هستى و آثار و ویژگی ‏هایشان محدوده‏اى خاص دارند. این محدوده با امورى خاص مرتبط است؛ امورى که علت‏ها و شرایط آنها هستند و به دلیل اختلاف علل و شرایط، هستى، آثار و ویژگی ‏هاى موجودات مادى نیز متفاوت است. هر موجود مادى به وسیله قالب‏هایى از داخل و خارج، اندازه‏ گیرى و قالب‏گیرى می ‏شود. این قالب، حدود، یعنى طول، عرض، شکل، رنگ، موقعیت مکانى و زمانى و سایر عوارض و ویژگی ‏هاى مادى آن به شمار می ‏آید. پس معناى تقدیر الهى در موجودات مادى، یعنى هدایت آنها به سوى مسیر هستی ‏شان است که براى آنها مقدر گردیده است و در آن قالب‏گیرى شده‏ اند. (8)

شب قدر

"شب قدر" در قرآن با واژه "لیله القدر" ذکر شده است.
از این شب در سوره دخان با صفت مبارکه یاد شده: «انا انزلنه فی لیله مبارکه»
و در سوره قدر بهتر از هزار ماه دانسته شده است: «لیله القدر خیر من الف شهر»
سوره مبارکه قدر که به منزله شرح و تفسیر آیات سوره مبارکه «دخان» است، شش ویژگى براى شب قدر می ‏شمارد:
الف. شب نزول قرآن است (إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْر.ِ)
ب. این شب، شبى ناشناخته است و این ناشناختگى به دلیل عظمت آن شب است ( وَ ما أَدْراکَ ما لَیْلَةُ الْقَدْرِ)
ج. شب قدر از هزار ماه بهتر است. (لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ)
د. در این شب مبارک، ملائکه و روح با اجازه پروردگار عالمیان نازل می ‏شوند (تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ) و روایات تصریح دارند که آنها بر قلب امام هر زمان نازل می ‏شوند.
ه. این نزول براى تحقق هر امرى است که در سوره «دخان» بدان اشاره رفت (مِنْ کُلِّ أَمْرٍ) و این نزول - که مساوى با رحمت خاصه الهى ‏بر مومنان شب زنده‌دار است - تا طلوع فجر ادامه دارد (سَلامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ).
و شب قدر، شب تقدیر و اندازه گیرى است؛ زیرا در این سوره - که تنها پنج آیه دارد - سه بار «لیلة القدر» تکرار شده است و این نشانه اهتمام ویژه قرآن به مسئله اندازه ‏گیرى در آن شب خاص است.
مرحوم کلینى در کافى از امام باقر علیه السلام نقل می کند که آن حضرت در جواب معناى آیه «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةٍ مُبارَکَةٍ» فرمودند: «آرى شب قدر، شبى است که همه ساله در ماه رمضان و در دهه آخر آن، تجدید می ‏شود. شبى که قرآن جز در آن شب نازل نشده و آن شبى است که خداى تعالى درباره ‏اش فرموده است: «فیها یفرق کل امر حکیم؛ در آن شب هر، امرى با حکمت، متعین و ممتاز می ‏گردد .»آنگاه فرمود: «در شب قدر، هر حادثه‏ اى که باید در طول آن سال واقع گردد، تقدیر می ‏شود؛ خیر و شر، طاعت و معصیت و فرزندى که قرار است متولد شود یا اجلى که قرار است فرارسد یا رزقى که قرار است برسد و ... .»(9)

فضیلت شب قدر

در قرآن و روایات برای این شب فضیلت های بسیاری ذکر شده است. در این شب - که شب نزول قرآن به شمار می ‏آید - امور خیر و شر مردم و ولادت، مرگ، روزى، حج، طاعت، گناه و خلاصه هر حادثه ‏اى که در طول سال واقع می ‏شود، تقدیر می ‏گردد.(14) عبادت در آن شب، فضیلت فراوان دارد و در نیکویى سرنوشت یک ساله بسیار مؤثر است. (15) در این شب تمام حوادث سال آینده به امام هر زمان ارائه می ‏شود و وى از سرنوشت خود و دیگران با خبر می ‏گردد. امام باقر علیه السلام می ‏فرماید: «انه ینزل فى لیلة القدر الى ولى الامر تفسیر الامور سنةً سنةً، یؤمر فى امر نفسه بکذا و کذا و فى امر الناس بکذا و کذا؛ در شب قدر به‏ ولى امر (امام هر زمان) تفسیر کارها و حوادث نازل می ‏شود و وى درباره خویش و دیگر مردمان مأمور به دستورهایى می ‏شود.»(16)
شب‌زنده‌داری و تلاوت قرآن و مناجات و عبادت در این شب، بسیار توصیه و تأکید شده است.
در بعضی از تفاسیر آمده است که روزی پیامبر اکرم فرمود:«یکی از بنی اسرائیل لباس جنگ پوشید و هزار ماه (هشتاد سال) از تن بیرون نیاورد و پیوسته مشغول یا آماده جهاد فی سبیل الله بود.»
یاران پیامبر تعجب کردند و آرزو کردند چنین فضیلت و افتخاری برای آنها نیز میسر شود؛ در این هنگام بود که سوره قدر نازل شد و بیان شد که « شب قدر از هزار ماه عبادت و جهاد برتر است.»

ادامه ي مطلب ...

سپاس خدايى را كه هر نهانى را مى داند و هر موجودى بر وجود او راه نماينده است .

و چشم بينا ديدنش نتواندو كسى كه او را نبيند منكر وجودش نشود

و كسى كه به وجود او اعتراف كرده به كنه ذات او نرسد.

از همه برتر است و هيچكس ، برتر از او نيست .

به همه نزديك است و هيچ چيز نزديكتر از او نيست .

بلندى و برتريش او را از آفريدگانش دور نساخته و نزديكيش سبب آن نگرديده ، كه در مكان با آنها برابر باشد.

خردها را به چگونگى صفات خويش آگاه نساخته و نيز از شناخت خود محروم نگردانيده است .

اوست كه تمام نمودهاى عالم هستى ، حتى دل منكر، نيز بر او گواهى مى دهد.

فراتر است از آنچه اهل تشبيه و انكار درباره او مى گويند.بسيار فراتر.

حجاب یعنی به جای شخص، شخصیت را دیدن.

حجاب یعنی به همه ی نا محرمان و ظاهر بینان "نه" گفتن.

حجاب آوای ملکوتی جمال طلبی معنوی زن است.

حجاب تلالو شبنم بر چهره ی زیبای گل است.

حجاب تضمینی برای تداوم خط زیبای شرافت ا ست.

حجاب تداوم بخش آیه های مهربانی متقابل همسران است.

حجاب بوته ی خوشبوی گل عفاف است.

حجاب سپری است قوی در برابر شمشیرهای تهاجم فرهنگی.

حجاب سند اطاعت از فرمانده هستی است.

حجاب زنجیری گران بر دستهای دیو گناه است.

حجاب گامهای بلند انسان در کوچه های معانی است

حواسمان باشد:

بسم الله الرحمن الرحیم

گفتم : خدا آخه این همه سختی ؟ چرا ؟

گفت : * ان مع العسر یسرا *

" قطعا به همراه هر سختی آسانی هم هست.

" (شرح/6)

گفتم : واقعا ؟

گفت : * فان مع العسر یسرا *

" حتما به همراه هر سختی آسانی هم هست.

 " (شرح/7)

گفتم : خوب خسته شدم دیگه ...

گفت : * لا تقنطوا من رحمة الله *

" از رحمت من نا امید نشو . " (زمر/53)

گفتم : انگار منو فراموش کردی ؟

گفت : * فاذ کرونی اذکرکم *

" منو یاد کن تا تو رو یاد کنم. " (بقرة/152)

گفتم : تا کی باید صبر کرد؟

گفت : * و ما یدریک لعل الساعة تکون قریبآ *

" تو چه می دونی ! شاید موعدش نزدیک باشه

 " (احزاب/63)

گفتم : تو بزرگی و نزدیکیت برای من کوچک، خیلی دوره!

 تا اون موقع چکار کنم؟

گفت : *و اتبع ما یوحی الیک واصبر حتی یحکم الله *

" کارهایی رو که بهت گفتم انجام بده و صبر کن تا خودم

 حکم کنم. (یونس/109)

ناخواسته گفتم : الهی و ربی من لی غیرک

گفت : * الیس الله بکاف عبده *

" من هم برای تو کافی ام " (زمر/36)

گفتم : تو خدایی و صبور ! من بنده ات هستم و ظرف

 صبرم کوچیکه ... یک اشاره کنی تمومه!

گفت : *عسی ان تحبوا شیئآ وهو شرّ لکم *

" شاید چیزی که تو دوست داری به صلاحت نباشه!

 " (بقرة/216)

گفتم : خدایا بعضی ها خیلی طعنه می زنن !!

گفتی : * وَ ذَر الَّذینَ اتَّخَذُوا دِینَهُم و لَعِباً و لَهْواً و غَرَّتْهُمُ

 الحْیاةُ الدُّنْیا .... * .

" رها کن کسانی را که دینشون را به مسخره و بازیچه

 گرفته ان و زندگی دنیا اون ها را فریب داده " (70/انعام)

خدایا دوستت دارم.

 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم